Haydar Tan 16 yıl sonra köyü Kurmeş' te
Haydar Tan Şubat 2009 da 16 yıl sonra eşi ile birlikte köyüne gider. Mehmet Yılmaz'a düşüncelerini ve hislerini anlattı.
Haydar ın 16 yıllık özlemini üzerine şu sohpeti yaptık.
Mehmet: Gözün aydın. Kaç yıldır köyüne gidemiyorsun?
Haydar: Tam 16 yıldır küyüme gitmedim. Her akşam rüyamda görüyordum. Dağlarını,
taşlarını, yaylalarını, kömünü, kuzularını, insanlarını her şeyini özlemiştim.
Mehmet: Artık rüyalarına girmiyecek mi?
Haydar: On gün kaldım doymadım. Munzur yaylalarına gidemedim.
Mehmet: Köye gittiğinde ilk duyguların ne oldu?
Haydar: Yollar bozuk. Zaten yeterli kilom da var. Zeve deresinden köye varıncaya kadar
yol çukurlarında araba ine kalka her tarafım haşet etti.
Mehmet: Geçmiş olsun. Duygularını anlat.
Haydar: Kunçık tan köye girdiğimde, köyü görünce, nasıl sevindiğimi ifade edemem. Abim
Mehmet Ali nin evine gittik. Tüm köylüler gencinden yaşlısına yanımıza geldiler.
İnsanlarımız çok yaşlanmış. Ben 16 yıl önce köyümü terk ettiğimde, insanların öyle
kaldığını tahmin etmiştim.
Mehmet: Evet anlat
Haydar: Diğer günlerde ölü ve hasta ziyaretlerini yaptım. Köy mezarlığına gittim. 16 yıl
içersinde en aşağı 100 insanımız ölmüş. Hem üzüldüm hem de ağladım. Akşamları
köy o kadar sessiz ve sakindirki, bir kaç evin lambası yanıyor. İnsanların cıvıl cıvıl
gezdiği köy, sessizliğe bürünmüş.
Mehmet: Ne yapmak lazım?
Haydar: Köyümüz güzel. Evler hep vila. Köye biraz yeşillik girmiş. Yol durumu çok kötü.
Mehmet: Haydar bunları sitemizde yayınlıyacağım ne dersin?
Haydar : Yaz. Sevinirim. Derneğin yaptığı duvar da çok güzel olmuş. Keşke biraz daha
uzatsaydınız.
Mehmet: Ağbaba ne yapıyor?
Haydar: Ağbabanın keyfi yerinde. Bir kurban kestim.
Röportaj Mehmet Yilmaz