İran’da binlerce yıl öncesine ait mağaralar, zorlu kış aylarında köylülere ve hayvanlarına barınma olanağı sağlıyor.
Em ‘ewul pezan nas bikin, sê çeşît rengê pez hene; pezê sor, spî û reş. Xûyê bizinê bi rik û har e, mih jî sernerm û mûlayim e.
Biletler için: 
Sesi ve müziği ile ünü Amerika’ya varan Kürt sanatçı Aynur Doğan, bir süredir yaşadığı Avrupa’dan dünyaya açılma projeleri üzerine çalışıyor. Aynur Doğan, uluslararası alanda prestijli müzik şirketleri ile yeni projeleri üzerinde çalışırken, Amerika’nın Boston kentindeki Berklee Müzik Okulu tarafından kısa bir süre önce kendisine verilen “Akdeniz Müziğinin Divası” ödülü ile müzik kariyerinde yeni bir sayfa açmaya hazırlanıyor.
Yönetmenliğini yaptığım film ‘He Bu Tune Bu’ (Bir Varmış Bir Yokmuş) festivalinizde değerli bir ödüle layık görülmüştür. Bir sinemacı için tatbiki ödüllendirilmek gurur verici ve teşvik edici bir olaydır. Ancak üzülerek belirtiyorum ki bu ödülü kabul edemeyeceğim. Hepinizin bildiği gibi geçen yıl Avrupa’nın göbeğinde, Paris’te, şehrin ortasında üç siyasetçi Kürt kadını güpegündüz vahşi bir şekilde katledildiler. Dünyanın en güvenli bölgesi olarak bilinen Avrupa maalesef bu üç devrimci kadına mezar oldu. Bu katliamın üzerinden uzun vakit geçmesine rağmen Avrupa hükümetleri ve yargı kurumları maalesef yeterli bir duyarlılık gösterip olayı hala aydınlatmadılar. Avrupa ve özellikle Fransız hükümetinin bu sessizliği ve duyarsızlığı Fransız istihbaratının ve dolayısıyla hükümetinin bu olayın üstünü örtmeye çalıştığı izlenimi vermektedir. Bu olay ile birlikte, Kürtler ve ezilen diğer halklar açısından, Avrupa’nın demokratik, adil ve hümanist değerleri anlam yitimine uğramıştır. Avrupa’nın aydınları, sanatçıları, siyasetçileri bu olaya karşı yeterince ses çıkarmayarak üzerlerine düşen sorumluluklardan kaçınmışlardır. 
Hasan Coşar‘la, çıkardığı ilk kitabı ’’Tarihte ve Günümüzde Kadın’’ üzerine bir söyleşi yaparak, siz değerli okuyucularımızın ilgisine sunuyoruz.
Ergin Doğru’nun “Sevdası Dağlar Olan” kitabı Belge Yayınları’ndan çıktı.
Bizde toplumsal olanın edebiyata alanına taşınması çeşitli düzeyde varlığını korumakla birlikte, çok da umut verici bir durumda olduğumuzu düşünmüyorum. Toplumsal olanı edebiyatta başköşeye oturtan yazarlarımız da yok değil, ancak bireysel sızlanmaların, içi geçmiş duyguların, kapitalizmin toplumsallığın dışına attığı bir takım duygulanımların hiç durmadan yeniden üretildiği bir edebiyat ortamı da var kuşkusuz. Öyle eserler okuyorsunuz ki yazar, hayatın merkezinde sürekli kendisinin olmasını ister görünmektedir. İç çekişler, yaşanan güncel problemler bir üst edebiyat beni olarak piyasaya sunulmaktadır. Hal böyle olunca toplumsallığın hak ettiği değeri almadığını haklı olarak düşünmeye başlıyorsunuz, fakat Ergin Doğru’nun “Sevdası Dağlar Olan” adlı öykü kitabını okuduğumda edebiyat adına bir parça ferahladığımı itiraf etmeliyim. Yıllardır kirli bir savaşın içinde yaşıyoruz ve sonuçlarını öyle veya böyle bu ülkenin tüm yurttaşları yaşadı, ortada sayıların diliyle söylersek, kırk bine yakın ölü, boşaltılmış binlerce köy, cezaevlerinde binlerce insan var. Bunun yanı sıra örselenen duygular, bir daha geri gelmeyecek yar gülüşleri, evlat gülüşleri… Böylesi bir duruma yüreğini, kalemini açan bir yazar olarak Doğru, aslında her gün konuştuğumuz, ama itiraf etmeliyiz ki hakkında pek de bir şey bilmediğimiz ovadan dağlara, tekstil atölyelerinden hapishanelere giden insanları anlatıyor. Onları bizim adımıza tanımlayan bir devlet gerçeği karşısında, edebiyatın tanımları aşan bir genişliğiyle bize o insanların aşklarını ve yürek sızılarını taşıyor. En çok konuşulan, ama en az bilinen insanları kitabına konu edinen Ergin Doğru, politikayla üstü örtülmeye çalışılan gerçekleri edep düzeyine çıkarıyor. “Ben Deliyim” öyküsünde olduğu gibi ironik dili de bir kenara bırakmadan, edebiyatla, sayısal olarak ifade edilmekten başka anılmayan insanı buluşturuyor ve okuyucuyu dağın patikalarında gezdirirken, edebiyat konuşuyor, bunu da başarıyor. “Sevdası Dağlar Olan”ın edebiyattaki payını kalemin ucuyla hayatımıza akıtıyor. GÜLŞEN AKTAŞ 
Edebiyatın kime sesleneceği ya da ille de birilerine seslenip seslenmeyeceği edebiyatın bıkmadan sorduğu ve farklı cevaplar aldığı bir sorudur. Bu soru bağlamında “topluma seslenir” diyen yazarların, bireyi de bu toplumsallıkta konumlandırdıklarını biliriz. Kendisini daha çok güncel /siyasal yazılarından tanıdığımız Ergin Doğru’nun ilk kitabını okurken, kendimi yukarıda soruların içinde buldum.